4 młode dziewczyny rozsypują platki kwiatów i układają płody
ziemi (bób, papryka, banany, pomidor drzewiasty, czosnek, kururydza,
ziemniaki...) w parku Boliwara w Otawalo pod pomnikiem Ruminawi (w języku
kechua Kamienne Oko) inkaskiego wodza dowódcy wojsk Atahualpy i syna Huayny Capaca.
Dziewczyny ubrane są w tradycyjne stroje, jakie noszą
mieszkki Andów w północnej części Ekwadoru i mają przewieszone przez ramię
szarfy z napisem niusta. W języku
kichua oznacza to dziewicę, symbol niezapłodnionej, nie zasianej ziemi. Rozpoczyna
sie pradawny rytuał Tumarina, będący
elementem Mushuk Nina (Nowy Ogień).
Uroczystość ta jest początkiem odnowionego cyklu życia, który wyznacza początek
nowego roku zgodnie z kalendarzem andyjskim. Ma to miejsce 21 marca i 21 marca 2018 rozpoczyna się rok 5526. Tumarina to
rytualna ceremonia, w której najważniejszą rolę odgrywają kwiaty i woda.
Cywilizacje andyjskie rozwinęły swoją wiedzę w oparciu o
obserwacje nieba i przyrody. W ten sposób określały upływ czasu i cykl swoich
zajęć agrarnych. W kalendarzu andyjskim najważniejsze daty były podczas
przesilenia i równonocy, które określały cykle rolnicze. Przy tych okazjach
świętowano wielkie uroczystości z wdzięczności dla ich opiekuńczych bogów jako
dawców życia i harmonii sił natury.
Mushuk Nina jest już niemal zapomnianym obrzędem w
Ekwadorze. Szczątkowo pielęgnowany, tak jak w Otawalo dzięki organizacji Sisay
Pacha Raymi, ma przypomnieć, że my ludzie nie jesteśmy podmiotami ani królami
stworzenia, ale jesteśmy w zależności ze wszystkim, co zostało stworzone. To
święto zbiorów i dzielenia się nimi.
Impreza jest jedną z czterech głównych w lokalnym
kalendarzu. Mushuk Nina pokrywa się ze zjawiskiem równonocy wiosennej. Dzisiaj
słońce jest najbliżej ziemi, zwłaszcza tu na równiku. W południe nie mamy w
ogóle cienia.
Odbywa się błogosławieństwo ziaren i wszystkich płodów. Następnie rusza parada, przez główne ulice miasta,do kapliczki Gruta del Socavón, gdzie odbędzie się dalsza część obrzędu. Kaplica ta, to urokliwa kamienna grota, z której wypływa krystaliczna woda. Strumień wody ma wysokość mniej więcej 2 m. i szerokośći 3 m. Jej krople spływają także po porośniętych aksamitnym mchem ścianach jaskinii. W jej wnętrzu ustawiona jest figurka Matki Boskiej z Monserrat, patronki Otawalo. W zależności od wpadającego do groty światła, jej kamienie i krople wody zdają sie świecić różnymi kolorami. Kaplica powstała na początku II poł. XX w. Chrześcijańskie świątynie powstawały w miejscach czczonych przez miejscowych. Również ta grota była miejscem kultu w czasach przedchrześcijańskich.
Odbywa się błogosławieństwo ziaren i wszystkich płodów. Następnie rusza parada, przez główne ulice miasta,do kapliczki Gruta del Socavón, gdzie odbędzie się dalsza część obrzędu. Kaplica ta, to urokliwa kamienna grota, z której wypływa krystaliczna woda. Strumień wody ma wysokość mniej więcej 2 m. i szerokośći 3 m. Jej krople spływają także po porośniętych aksamitnym mchem ścianach jaskinii. W jej wnętrzu ustawiona jest figurka Matki Boskiej z Monserrat, patronki Otawalo. W zależności od wpadającego do groty światła, jej kamienie i krople wody zdają sie świecić różnymi kolorami. Kaplica powstała na początku II poł. XX w. Chrześcijańskie świątynie powstawały w miejscach czczonych przez miejscowych. Również ta grota była miejscem kultu w czasach przedchrześcijańskich.
Dwóch szamanów przystępuje do przeprowadzenia rytuału
oczyszczenia. Do naczynia z tykwy nabierają wody i symbolicznie obmywają nią po
kolei twarze, dłonie i nogi wszystkich zgromadzonych. Tadycyjnie powinno się to
odbywać za pomoca alkoholu, gdyż ten ma większą moc oczyszczenia. Można również
dokonać samooczyszczenia. Nabrać alkoholu do ust i dmuchając wypluć do góry, by
krople spdły na nas.
Na zakończenie ma miejsce wspólny posiłek. Choclo, duże
gotowane ziarna kukurydzy, z ryżem, wieprzowymi grilowanymi flakami i
parówkami. Oczyszczeni i najedzeni oddajemy się tradycyjnemu tańcowi w kole. Wokół
krążą kobiety i mężczyźni z wiaderkami słodkiej cziczy i serwują ją wszystkim.
